کلمه “بیسکویت” از کلمه لاتین panis biscoctus به معنای “نان دو بار پخته” گرفته شده است، از قرن شانزدهم تا هجدهم، اشکال این کلمه شامل بسکویت و بیسکت بود.
اشکال مشابه در بسیاری از زبان های اروپایی ذکر شده است، “بیسکویت” طیف گسترده ای از محصولات پخته شده با آرد را پوشش می دهد، اگرچه به طور کلی یک کیک یا نان بدون خمیرمایه است، طبیعتی ترد و خشک و به شکل کوچک، نازک و مسطح است.
چند معانی فرهنگی دارد، در ایالات متحده، بیسکویت جو ستاک یک محصول نرم و ضخیم اسکون یا یک رول کوچک شبیه به مافین است، بیسکویت بریتانیایی معادل کوکی و کراکر آمریکایی است.
این اصطلاحات اخیر نسبتاً مدرن هستند، “کوکی” از کلمه هلندی قرن هجدهم koekje گرفته شده است که مخفف کوک (کیک) است.
“ترقه” اصطلاحی در آمریکای شمالی است که در قرن هجدهم به کار رفت و به صدای ویفر هنگام جویدن یا شکستن اشاره کرد (در این زمان “ترقه” به معنای ترقه یا شخص پر سر و صدا یا پر سر و صدا نیز استفاده می شد.
بیسکویت‌ها از جنبه‌های مختلف شیوه‌های پخت مانند تارت، شیرینی، کیک کوتاه و شیرینی‌پزی شکری تکامل یافته‌اند، آنها باعث پیدایش ویفر، ماکارون، کراکر، ساندویچ، اسنپ، نان زنجبیلی، کیک عسلی، سوخاری و بیسکویت آبی شده اند.
برخی مانند ویفر در قرون وسطی پخته می شدند، برخی دیگر منشأ جدیدتری دارند، مانند «بیسکویت فانتزی»، اختراع نانوایان بریتانیایی در اوایل قرن نوزدهم که منجر به توسعه صنعت بیسکویت شد که بعداً به سراسر جهان صادر شد.
بیسکویت ها به دو گروه اصلی تقسیم می شوند، اولی ها ساده هستند یا طعمی معطر دارند، نوع دوم از نظر خصوصیات شیرین یا نیمه شیرین هستند.
بیسکویت ها از مواد مختلفی تهیه می شوند، آرد اساسی ترین و مهم ترین است، انواع مختلف طیف وسیعی از بافت ها و تردی را ایجاد می کنند.
آرد گندم سبوس‌دار در انواع بیسکویت‌های “هضم کننده”، “شیرینی” یا “آرد گندم” استفاده می‌شود، جو دوسر اساس بیسکویت های جو دوسر را تشکیل می دهد، آرد برنج و آرد ذرت طعم را اضافه می کنند، چربی ها به بیسکویت ها «کوتاهی» می دهند.
