خاک زرنیخ که بیمار لاعلاج را درمان کرد

آرسین یک ترکیب گازی بسیار سمی است که در یک محیط بسیار احیاکننده تشکیل شده است. کاهش pH به تشکیل آرسین کمک می کند.

در شرایط بدون اکسیژن، آرسین از خاک زرنیخ های باتلاقی و سطوح باتلاقی همراه با مونو متیلارسین، دی متیلارزین و تری متیلارسین آزاد می شود. اکسیداسیون منجر به تبدیل چنین گازهایی به فازهای آبی ترکیبات دارای As(V) می شود.

در جو، As به طور برجسته به صورت ذرات وجود دارد. فوران های آتشفشانی، بسیج باد، ذرات معلق در هوا، و اگزوزهای صنعتی باعث ایجاد As در جو می شوند.

این ذرات در هنگام سوزاندن سوخت های فسیلی یا زمانی که از ذوب ها استفاده می شود روی زمین می نشینند و به عنوان رسوب مرطوب یا خشک نامیده می شوند. رسوب مرطوب آن بخشی از جو است که در آب باران حل می شود.

غلظت کم As در ماسه‌های آبرفتی سفره‌های آب‌های آلوده به As در BDP (کمتر از 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم؛ دیده می‌شود.

هوازدگی کانی های As-bear به رسوب As در خاک زرنیخ های ذغال سنگ نارس، باتلاق، اسید سولفات و دیگر خاک زرنیخ های طبیعی منجر می شود. میانگین محتوای As در چنین خاکهایی کمتر از 100 میلی گرم بر کیلوگرم است.

آلاینده های صنعتی منجر به بالاترین سطوح رسوب As در رسوبات و خاک زرنیخ می شود که ممکن است تا چندین هزار میلی گرم در کیلوگرم افزایش یابد. خاکستر بادی تولید شده توسط احتراق زغال سنگ منجر به رسوب As در شبه قاره هند می شود.

توزیع آرسنیک زمین زا در سراسر هند
هوازدگی هیمالیا منجر به توسعه سفره های زیرزمینی در ماسه های مستقر در رسوبات پلیستوسن می شود. سفره های شنی از سیلت های پوشاننده غنی از مواد آلی توسط پالئوسول غنی از خاک زرنیخ رس جدا می شوند.

آب‌های زیرزمینی آلوده به آرسنیک، گمانه‌های حاوی ماسه‌های خاکستری را که تحت انحلال کاهشی قرار گرفته‌اند، قطع می‌کنند.

ماسه‌های موجود در اعماق بیشتر به همان اندازه کم می‌شوند که پالئوسول غنی از خاک زرنیخ رس، مواد آلی لازم برای انحلال کاهشی را از ماسه‌ها جدا می‌کند.

جریان آب های زیرزمینی منجر به حرکت جلویی مناطق ردوکس و مواد آلی محلول می شود که به نوبه خود تصور می شود که باعث تخلیه As از ماسه های عمیق تر موجود در چنین گمانه هایی می شود.

این مدل احتمال آلودگی As ناشی از حضور مواد آلی و ساختار رسوبی سفره‌های زیرزمینی را پیشنهاد می‌کند.