جرمی اسکات (ایالات متحده، متولد 1975) برای آدیداس، چکمه، بهار/تابستان 2013. عکس © Museum Associates/LACMA
به راحتی می توان فکر کرد که مد مردانه کمتر از زنانه هیجان انگیز است. شارون تاکدا می گوید: «ایده اکثر مردم از جوراب فانتزی مردانه، کت و شلوار تجاری استاندارد در پالت آبی-مشکی-قهوه ای است. اما نمایشگاه جدیدی در موزه هنر شهرستان لس آنجلس (LACMA) متفاوت است.
تاکدا، رئیس بخش لباس و منسوجات، و کیوریتوران کای اسپیلکر و کلاریسا اسگورا عمدتاً مجموعه دائمی بیش از 35000 شیء موزه را برای روندهای قابل توجه در سه قرن گذشته مد مردانه بررسی کردند. آنها لباس زير مردانه مشهد را برای نجیب‌زاده‌های قرن هجدهم، لباس شنای فوق‌العاده محافظه‌کارانه از سال ۱۹۰۰ و کت و شلوار زوت راه راه انتخاب کردند و ۲۰۰ چهره را برای نمایش در «مردان سلطنتی: مد در لباس‌های مردانه، ۱۷۱۵–۲۰۱۵» که در ۱۰ آوریل افتتاح می‌شود، انتخاب کردند.
این نمایشگاه چشم‌اندازی گسترده و چشم‌گشا را در مورد چگونگی تأثیر ذات فرهنگی و جو سیاسی بر مد مردان ارائه می‌دهد. متصدیان LACMA بررسی می‌کنند که چگونه جنبش‌های سیاسی، تبادل فرهنگی، سبک‌های یکنواخت و تمایلات برای دستکاری چهره مردانه (جوراب‌های ساق بلند با ساق پا و زیر شلواری که به کمر بسته می‌شوند) همگی بر روی گروه‌ها تأثیر گذاشته‌اند. اگرچه این نمایشگاه سبک‌های لباس تاریخی را به نمایش می‌گذارد که از تأثیرات شرقی و آثار طراحان معاصر ژاپنی نشأت می‌گیرد، اما در درجه اول بر ست لباس مردانه اسپرت رایج در اروپا و آمریکا تمرکز دارد.
تاکدا می‌گوید: «نمایش شامل رنگ‌های شگفت‌انگیز، تزیینات و تغییرات شبح در مد مردانه است. “این پر از داستان های شگفت انگیز زیادی است.” نمایشگاه به دقت مونتاژ شده همچنین به بازدیدکنندگان نشان می دهد که مد همیشه یک خروجی برای بیان و در نتیجه یک شکل هنری در نوع خود بوده است.
«ماکارونی‌هایی» که شهرت یانکی دودل دارند، جوانان بریتانیایی طبقه‌ی بالای جامعه بودند که در قرن هجدهم تور بزرگی را در اروپا، بسیاری از آنها به فرانسه و ایتالیا انجام دادند. ظاهراً این جوانان به این دلیل نام خود را داده اند که طعم غذاهای عجیب و غریب ایتالیا از جمله پاستا را پیدا کرده بودند.
وقتی آنها به خانه بازگشتند، اغلب می خواستند از مد شادابی که در خارج از کشور دیده بودند، الگوبرداری کنند. این افراد به جای پوشیدن کت و شلوارهای معمولی، جلیقه‌های بلند تا زانو، ظاهری اصلاح‌کننده ایجاد کردند و از رنگ‌های نامتجانس استفاده کردند. این لباس ماکارونی از یک ژاکت سبز چای و شلوار با جلیقه مرجانی تشکیل شده است که اغلب با شمشیرهای تزئینی و جواهرات ترکیب می شود. تاکدا می‌گوید: «آنها مانند بچه‌ها محدودیت‌ها را کنار می‌گذاشتند.
بر اساس کیمونوهای ژاپنی و لباس های ترکی، لباس های خانگی در اواخر قرن نوزدهم انگلستان از پارچه های مجلل ساخته می شد. آنها به منظور نشان دادن اعتبار و در عین حال گرم نگه داشتن کاربران خود بودند. تاکدا می‌گوید: «شما پرتره‌های زیادی از مردان ثروتمند در آن زمان می‌بینید که لباس‌های خانگی به تن دارند».
نقوش آسیایی، مانند الگوی بوتای هندی که در این لباس یافت می‌شود، به دلیل افزایش دسترسی به آسیا که توسط مسیرهای تجاری هند شرقی هلند ایجاد می‌شد، محبوبیت زیادی داشت. تنها پس از شروع اروپا به تولید پارچه‌هایی با این نقوش بود که پس از پیزلی، اسکاتلند، یکی از پربارترین سایت‌های تولید این پارچه‌ها در اروپا، الگوی بوتا به‌عنوان پیزلی شناخته شد.
خیاطان در Savile Row لندن این یونیفرم پشمی برجسته ارتش بریتانیا را در سال 1799 ساختند. در اواخر قرن 18 و اوایل قرن 19، خیابان در مرکز لندن تبدیل به محل واقعی خیاطان متخصص در لباس برای افسران نظامی نخبه و عالی رتبه شد. که در این نزدیکی زندگی می کردند این یونیفرم از پارچه پشمی بادوام ساخته شده است، که قالب‌گیری شده، دوخته شده و بخارپز شده و به شکل یک شبح مردانه جذاب و با قیطان و دکمه‌های طلایی برجسته شده است. خیاطان Savile Row با زحمت هر لباس را با دست می ساختند. الگوها بر روی کاغذ و سپس پارچه گچی می‌شوند تا بارها و بارها از طریق اتصالات متعدد تنظیم شوند تا زمانی که تناسب کامل حاصل شود.
این افسران پس از آن به طور مرتب برای لباس راحتی مردانه خود به این خیاطان باز می‌گردند و بدین ترتیب سنت لندن در خیاطی سفارشی را ایجاد می‌کنند. تاکدا می‌گوید: «این همان خیاط‌ها بودند که دانش ساخت این لباس‌های فرم را داشتند و می‌توانستند یک کت و شلوار سفارشی را نیز به زیبایی بسازند. امروزه این خیابان همچنان به عنوان اوج خیاطی مردانه شناخته می شود. خیاطان Savile Row برای افرادی مانند جان لنون، لارنس اولیویه و حتی جان اف کندی لباس درست کرده اند.
- منابع:
- تبلیغات:
