همانطور که شیمیدانان و محققان به خوبی می دانند، شیمی در اطراف ما وجود دارد. از پلاستیک های مورد استفاده در قطعات کامپیوتر گرفته تا مواد غذایی که از خواربارفروشی می خریم، مواد شیمیایی و مواد شیمیایی بخش مهمی از زندگی روزمره مدرن هستند. یکی از روش های استفاده از مواد شیمیایی در زندگی روزمره، شستشوی بدن است. این صابون بی بو دوش مایع برای بسیاری از کاربران جوان جایگزین نوار شده است. اگرچه برخی از شیمیدانان ممکن است اصول اولیه صابون را بدانند، شیمی شستشوی بدن جالب است، چه از آن استفاده کنید یا نه.
شستشوی بدن از کجا آمده است؟
شستشوی بدن یک محصول مراقبت شخصی است که در چند سال اخیر به طور فزاینده ای محبوب شده است. اگرچه مردم هزاران سال است که از مواد شیمیایی و عناصر طبیعی برای شستشوی خود استفاده می کنند، شستشوی بدن مستقیماً تاریخچه آن را به اواخر دهه 1800 بازمی گرداند.
در سال 1865، صابون مایع توسط ویلیام شفارد به ثبت رسید. علی‌رغم این حق ثبت اختراع، محبوبیت آن بالا نرفت تا اینکه بعداً، زمانی که B.J. Johnson شروع به فروش صابون زردچوبه Palmolive در سال 1898 کرد. آنقدر محبوب شد که او مجبور شد نام شرکت خود، B.J. Johnson Soap Company را به Palmolive تغییر دهد.
از Palmolive، تعدادی دیگر از صابون‌ها، شوینده‌ها و ژل‌ها در طول قرن بیستم تولید شدند. بسیاری از آنها مواد خاصی داشتند که برای وظایفی مانند شستشوی ملایم‌تر بدن یا پاک‌کننده‌های کف خشن‌تر طراحی شده بودند.
شستشوی بدن چیست؟
از آنجایی که شستشوی بدن برای اهدافی مشابه صابون لوکس – برای از بین بردن آلودگی و بو – طراحی شده است – خواص شیمیایی آنها چندان متفاوت نیست.
شستشوی بدن معمولاً مایعات نسبتاً چسبناکی با pH بین 6 تا 7 هستند. سورفکتانت ها جنبه مهمی از شستشوی بدن هستند زیرا آنها چربی دوست و آب دوست را ترکیب می کنند. این مواد محلول در چربی و آب با هم ترکیب می‌شوند و ترکیبی را می‌سازند که می‌تواند آلودگی و روغن‌هایی را که روی پوست فرد جمع می‌شود از بین ببرد. به گفته بیوشیمیدان گری نودال، که در وب سایت Chemists Corner نوشت، آمونیوم لوریل سولفات و سدیم لورت سولفات دو سورفکتانت آنیونی رایج هستند که کف می کنند و دمای انجماد مخلوط را کاهش می دهند. آلکیل گلوکوزیدها، تورات ها و سولفوسوکسینات ها نیز در حال تبدیل شدن به سورفکتانت های اولیه رایج در شستشوی بدن هستند.
در میان سورفکتانت ها، انواع اولیه و ثانویه وجود دارد که معمولاً در شستشوی بدن استفاده می شوند. در مجموع می توانند حدود 28 درصد از محصولات مراقبت شخصی را تشکیل دهند. سورفکتانت های اولیه برای تمیز کردن پوست کار می کنند. نودال توضیح داد که آنها کف می کنند و سطح بزرگی را می پوشانند، اما سورفکتانت های ثانویه برای کاهش ناراحتی و تحریک پوست در طول فرآیند استفاده می شوند.
اگرچه سورفکتانت‌ها مهم‌ترین مواد شیمیایی مورد استفاده در شستشوی بدن هستند، اما از منظر پاک‌سازی چندین ماده دیگر وجود دارند که برای استفاده از آنها مهم هستند.
اهداکنندگان فرمالدئید معمولاً به عنوان نگهدارنده های ارزان قیمت استفاده می شوند. دی اتانول آمین و سایر امولسیفایرها برای جلوگیری از جدا شدن مواد شیمیایی و مواد مختلف استفاده می شود. برای افزودن یک جنبه ضد باکتریایی به صابون رختشویی ماشینی می توان از مواد شیمیایی بیوساید استفاده کرد. بسیاری دیگر از مواد شوینده بدن با رنگ، رایحه یا ویژگی های خاص مانند دانه های معلق مرتبط هستند.
شستشوی بدن یکی از جنبه های اصلی زندگی روزمره بسیاری از افراد است، بنابراین ایده خوبی است که با مواد شیمیایی و انواع شیمیایی که برای تمیز کردن افراد استفاده می شود آشنا شوید.
- منابع:
- تبلیغات:
