چه آموزشی داشت؟ و آموزش شما چقدر در انتخاب این حرفه تاثیر داشته است؟
تمام مدارکم تا دیپلم آکادمیک را در ایتالیا گرفتم.
من در مؤسسه هنر مینا کاری روی سفال، بخش فلزات و جواهرات و سفال، در پارابیتا در استان لچه شرکت کردم و پس از 4 سال آکادمی هنرهای زیبا، بخش صحنه نگاری.
در طول 5 سال دبیرستان توانستم تکنیک های میناکاری، منبت کاری، حکاکی، فرفورژه و تمام تکنیک های مرتبط با فلز را کشف کنم. و دقیقاً دانش فلزات است که در تخصص میناکاری روی صفحه ساعت به من کمک زیادی کرده است، دانستن اینکه شیشه بر اساس آن پس از گذراندن آن در فر با دمای 800 درجه ذوب می شود، برای من اساسی است.
من همچنین از آزمایش و مشاهده واکنش های دو ماده در دماهای مختلف لذت می برم. شاید روزی چیز جدیدی کشف کنم.
تزیین مینا زمینه های کاربردی مختلفی دارد، چرا تخصص در صفحه ساعت را انتخاب کردید؟
در ایتالیا، تکنیک‌های میناکاری عمدتاً در طلاسازی، روی اشیاء تزئینی یا اغلب میناکارها از هنرمندان در دادگاه استفاده می‌شوند.
در سوئیس، زادگاه ساعت‌ها، مینا یکی از نادرترین کاربردها برای تزئین ساعت‌ها به حساب می‌آید که اغلب برای کلکسیونرهای پرشور و هنردوستان از سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
تا چند سال پیش فقط 5 نفر بودیم که می دانستیم چگونه به تکنیک های کلوزونه (آلوئول)، شامپلو و plique à jour با طراحی پر از جزئیات بی نهایت مسلط باشیم! و این دقیقاً چیزی است که من را جذب می کند: بازی با بی نهایت کوچک!
قبل از لعاب دادن، نخ طلایی که من کار می‌کنم، خم می‌کنم، منحنی می‌کنم، برش می‌دهم، از یک مو نازک‌تر است، اما می‌توان موضوعات فوق‌العاده‌ای ایجاد کرد که شبیه گلدوزی هستند.
برای من این نیز نوعی چالش است زیرا خطر خراب کردن همه چیز و از دست دادن کار انجام شده همیشه وجود دارد.
