از منحصر به فرد بودن جلوگیری می کند:
با پوشیدن لباس سرهمی کار مردانه در یک مؤسسه، همه به یک شکل به نظر می رسند. این امر شناسایی کارمندان از یکدیگر را محدود می کند. پوشیدن لباس یکسان هر روز ممکن است برای کارمندان نیز خسته کننده باشد.
به آنها اجازه دهید با بستن کمربند خاص، استفاده از سنجاق و دکمه سرآستین و غیره لباس های خود را شخصی سازی کنند. این باعث می شود که ” احساس بی مزه ” کارمند نسبت به لباس کار خود احساس شود.
همچنین می‌تواند بر توانایی کاری کارکنان تأثیر بگذارد اگر آنها مانند سایرین در یک سازمان لباس بپوشند. سعی کنید سطحی از تمایز بین کارمندان داشته باشید یا سعی کنید کد لباس را به جای پیروی از یک هنگ یکنواخت سخت، کمتر خاص کنید.
علاوه بر این، کارفرمایان باید از بسته حقوقی خود هزینه کنند و هر چند وقت یکبار هزینه لباس کار یا لباس گران قیمت را بپردازند. این می تواند باعث اختلاف بین کارکنان شود و آنها علیه سازمان شورش کنند.
علاوه بر این، اگر لباس‌ها بد طراحی شده باشند یا رنگ‌های زنده داشته باشند، ممکن است برای مشتریان بالقوه بد به نظر برسد. کارمندان مایلند لباس های هوشمندانه ای را برای کار بپوشند، لباس هایی که خودشان انتخاب می کنند و نه با مجموعه لباس های تجویز شده توسط شرکت.
اکثر لباس کار برای افراد با هر شکل و اندازه بدن مناسب نیستند. این ممکن است برای چنین افرادی عجیب به نظر برسد و ممکن است احساس ناخوشایندی داشته باشند و از محیط اطراف خود آگاه باشند و از این رو مانع کار آنها شود.
برندسازی شرکت فقط به خاطر لباس فرم واقعا ایده بدی است. فقط به چنین تاکتیک هایی تکیه نکنید.
در عوض، سعی کنید کارمندان قابل اعتماد و کارآمدتری را استخدام کنید که بتوانند کار را انجام دهند و کار را انجام دهند. این چیزی است که این شرکت را موفق تر و شناخته شده تر می کند.
